A.S. Soliman, A.M. Mahmoud, Z.M. Serry, F.G. Dawood
Αίγυπτος, 2014
Asian Journal of Pharmaceutical and Clinical Research, 2014, 7(5):317-321
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΣΤΟΧΟΣ: Η συμφυτική θυλακίτις του ώμου είναι κοινό φαινόμενο σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2. Η επώδυνη φύση της συμφυτικής θυλακίτιδας του ώμου και η έλλειψη αποτελεσματικής θεραπείας για την βελτίωση της κίνησης και την μείωση του πόνου καταδεικνύουν την ανάγκη για μια νέα αποτελεσματική θεραπευτική παρέμβαση. Η παρούσα μελέτη είχε ως στόχο να καθορίσει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας με λέιζερ χαμηλής έντασης (Low Level Laser Therapy -LLLT) παράλληλα με ρεφλεξολογία, για την βελτίωση του εύρους κίνησης σε διαβητικούς ασθενείς με συμφυτική θυλακίτιδα του ώμου.
ΜΕΘΟΔΟΙ: Στην παρούσα μελέτη συμμετείχαν σαράντα εθελοντές και των δυο φύλων, με διαγεγνωσμένο διαβήτη τύπου 2 και συμφυτική θυλακίτιδα του ώμου. Οι ασθενείς κατανεμήθηκαν σε δυο ομάδες. Κάθε ομάδα αποτελείτο από 20 συμμετέχοντες: στην Ομάδα 1 (LLLT) εφαρμόστηκε στους ασθενείς LLLT για διάστημα 15′ και στην Ομάδα 2 (Ρεφλεξολογίας) εφαρμόστηκε ρεφλεξολογία με τη μορφή βηματισμού αντίχειρα, για διάστημα 15′. Η θεραπεία εφαρμόστηκε τρεις φορές την εβδομάδα για συνολικό διάστημα οκτώ εβδομάδων, παράλληλα με 15λεπτη άσκηση.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στο τέλος της τέταρτης και της όγδοης εβδομάδας, οι ασθενείς στους οποίους χρησιμοποιήθηκε LLLT εμφάνισαν σημαντική βελτίωση του εύρους κίνησης όσον αφορά την απαγωγή, την έσω στροφή, την κάμψη και την έξω στροφή. Η ρεφλεξολογία επέφερε μια σημαντική βελτίωση στο εύρος κίνησης του ώμου στις οκτώ εβδομάδες μετά την αγωγή, ωστόσο η επίδραση της στην έσω στροφή υπήρξε μη σημαντική στο τέλος της περιόδου των τεσσάρων εβδομάδων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η LLLT και η ρεφλεξολογία βελτίωσαν σημαντικά το εύρος κίνησης και μείωσαν την ένταση του πόνου σε διαβητικούς ασθενείς με συμφυτική θυλακίτιδα του ώμου· η LLLT έδειξε να είναι πιο αποτελεσματική. Κατά συνέπεια, για την αντιμετώπιση του παγωμένου ώμου, μπορούν να συνιστώνται και οι δυο θεραπείες, εν αναμονή περαιτέρω ερευνών προς διασαφήνιση της αποτελεσματικότητας τους.
Λέξεις-κλειδιά: συμφυτική θυλακίτις του ώμου, διαβητικές επιπλοκές, λέιζερ, ρεφλεξολογία.
Therapeutic effects of low-level laser and reflexology on adhesive capsulitis in elderly type 2 diabetic patients.
A.S. Soliman, A.M. Mahmoud, Z.M. Serry, F.G. Dawood
Asian Journal of Pharmaceutical and Clinical Research, 2014, 7(5):317-321
ABSTRACT
OBJECTIVES: Adhesive capsulitis is common in Type 2 diabetic patients. The painful nature of adhesive capsulitis and the lack of effective therapy for improving motion and diminishing pain demonstrate the demand for a new effective therapeutic intervention. The current study aimed to determine the efficacies of low-level laser therapy (LLLT) and reflexology for improving range of motion (ROM) in diabetic patients with adhesive capsulitis.
METHODS: Forty volunteer patients of both sexes with proven Type 2 diabetes and adhesive capsulitis were included in the current study. The patients were divided into two groups each comprising 20 patients as follows; Group I (LLLT): Patients received LLLT for 15 minutes and Group II (Reflexology): Patients received reflexology in the form of thumb walk for 15 minutes. Therapy was applied 3 times/week for 8 weeks with concurrent 15 minutes exercise.
RESULTS: Patients received LLLT showed a significant increase in ROM of abduction, internal rotation, flexion, and external rotation at the end of 4 and 8 weeks. Reflexology induced a significant improvement in shoulder ROM at 8 weeks posttreatment, however, its effect on internal rotation ROM was non-significant at the end of 4 weeks period.
CONCLUSION: LLLT and reflexology significantly improved ROM and reduced pain severity in diabetic patients with adhesive capsulitis; LLLT seemed to be more effective. Thus, both therapies may be recommended in the treatment of frozen shoulder, pending further investigations to trace out their exact efficacies.
Keywords: adhesive capsulitis, diabetes complications, laser, reflexology.